Biofold: Biyo-haritalama ile Mekanın Dönüşümü

İTÜ Taşkışla Mimarlık Fakültesi
Gebze Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü

Organizma içerden gelen kıvrımlarla tanımlanırken inorganik madde her zaman dışardan gelen, hep dışarısı ya da çevre tarafından belirlenen kıvrımlara sahiptir. O halde, canlının durumunda, dışa evrildikçe, organizma açıldıkça dönüşen oluşturucu bir içsel kıvrım vardır… İnorganik ya da organik, söz konusu olan aynı maddedir. (Deleuze)
Eğrilerden oluşan tek bir dizi vardır: Kıvrım. Nesne artık özsel bir biçimde tanımlanmaz, saf fonksiyonelliğe ulaşır, parametrelerle sınırlanmış bir eğriler öbeğine yön verir, olanaklı yön vermeler dizisinden ya da doğrudan kendisinin oluşturduğu değişken eğriliğe sahip bir yüzeyden ayrılamaz hale gelir… Nesnenin yeni statüsü, nesneyi artık uzaysal bir kalıpla, yani madde-biçim ilişkisiyle değil, maddenin sürekli değişme içinde olması kadar biçimin sürekli gelişmesini de içeren zamansal bir modülasyonla bağlantılandırır. Modülasyonda asla kalıba sokma için uygun bir duraklama yoktur, çünkü enerji kaynağının dolaşımı zaten sürekli bir kalıba sokmaya eşdeğerdir; modülatör sürekli bir zamansal kalıptır… modülasyona dahil oldukları ölçüde söz konusu olan yalnızca zamansal değil, aynı zamanda niteliksel de olan bir nesne anlayışıdır. Artık özcü değil tarzcı bir nesnedir bu: Nesne olay haline gelir. (Deleuze)

Yukarıdaki bağlamda proje 2015-2016 Güz ve Bahar dönemlerinde yürütülen GTU Mimari Tasarım 1 atölyesinin üretimleridir. Zaman-Mekan ilişkisinin evrimsel zamanın biyolojik yapılar üzerinden Beden-Hareket ilişkisiyle sorgulanması ve bunun sonucunda elde edilen mekânsal kurguların olasılıklardır.